De laatste twee dagen zijn ontzettend hectisch geweest. Gisteren is er een gevecht uitgebroken en is ons kantoortje met alle bezittingen van EuroRelief afgebrand en een grote schaduwplaats waar mensen tijdelijk in verbleven in brand gestoken. Hoe en wat er precies is gebeurd en of ons kantoor met opzet is afgebrand weten we (nog) niet zeker. Ik was zelf in een lager deel van het kamp toen het gevecht uitbrak. Wel was duidelijk dat het een ernstige zaak was, alle vrijwilligers van EuroRelief werden geevacueerd en ook andere NGO's evacueerden hun vrijwilligers.

In de schaduwplaats, een grote vrij toegankelijke tent die vanbinnen met schuim geisoleerd was, verbleven mensen die een paar dagen tot een week eerder in het kamp waren aangekomen. Zij verbleven eerst in de New Arrivalstent, maar omdat er 73 nieuwe mensen kwamen, moesten zij plaatsmaken voor de nieuwe mensen en werden ze naar de schaduwplaats gebracht. Al die mensen zijn nu bijna al hun spullen kwijt, en dat terwijl ze hier nog maar net waren. Ze ontvluchtten hun land, op zoek naar een veilige plaats en dan gebeurt er zoiets. Het was hartverscheurend om hen vandaag te zien, terneergeslagen en boos. Vannacht hebben ze bij die 73 andere mensen in de New Arrivalstent geslapen.

Vandaag was weer een hectische dag. Gelukkig hadden we een soort kantine van een andere organisatie die we mochten gebruiken als uitvalsbasis en ons tijdelijke nieuwe kantoortje. Een deel van de vrijwilligers is bij ons oude kantoor gaan opruimen. Ik heb meegeholpen om half afgebrande spullen met een van de busjes het kamp uit te brengen. Van het kantoor is haast niets meer over. Op de grond, tussen de metalen constructie liggen verbrande en gesmolten spullen. Bijna alle vrijwilligers hebben hun spullen altijd in het kantoortje liggen, dus veel mensen waren al hun bezittingen (sommigen zelfs hun paspoort) kwijt, zo ook een paar van mijn huisgenoten. Naast ons kantoortje hadden we een computer- en een naairuimte, maar ook daarvan is niets meer over. Als klap op vuurpijl zijn er vandaag ook nog eens 99 nieuwe mensen in het kamp gebracht. Omdat er totaal geen plaats voor deze mensen in het kamp was en omdat de New Arrivalstent nog vol zat met de mensen van gisteren en de mensen vanuit de schaduwplaats, zijn er een hoop gezinnen naar een ander kamp in de buurt gebracht. Alle mensen die nog in de New Arrivalstent verbleven moesten eruit en werden ondergebracht onder twee overkappingen, en een deel van deze mensen zal vannacht ook daar moeten slapen. Toen ze uit de tent waren moesten we high speed de tent schoonmaken voor de nieuwe mensen. Net als gisteren, kwamen deze mensen waarschijnlijk recht vanuit de bootjes, want net als gisteren zag ik een kind met het zwemvest nog om. Het is zo bizar om te bedenken dat dit hun nieuwe voorlopige thuis is. Ze zijn hun eigen land ontvlucht, maken de bizarre tocht over het water om vervolgens in een kamp geplaatst te worden. Daar zijn ze compleet afhankelijk van anderen. Ze moeten luisteren naar de politie die hun vertelt waar ze heen moeten, ze zijn van ons afhankelijk wat betreft hygieneproducten, kleding en schoenen en ze kunnen niet kiezen wat ze eten en wanneer ze willen eten.

De komende dagen gaan druk en lang worden, het opbouwen zal veel tijd gaan kosten en het huisvesten van de mensen is een tijdsintensieve activiteit. Ik was in de chaos gisteren mijn telefoon verloren, maar gelukkig heb ik die weer terug. Er zijn verder, voor zover we weten, geen ernstige gewonden gevallen. Het is erg bijzonder om te merken dat we met zoveel christenen zijn, iedereen draagt zorg voor elkaar, geeft om elkaar, bidt voor elkaar en voor het kamp. Jullie gebed voor ons als vrijwilligers, de coordinatoren, de mensen in het kamp, de vechters maar ook de kinderen die ontzettend angstig zijn geweest gisteren, is hard nodig!