Alweer de laatste week van mijn verblijf hier in Lesbos is aangebroken. De afgelopen week zijn er veel dingen gebeurd. Men is bezig geweest met het afbreken van ons oude, verbrande info, we hebben een tijdelijk nieuw info gekregen, er zijn een hoop tenten geplaatst op de plaats waar de schaduwtent stond en er zijn ontzettend veel nieuwe mensen in het kamp aangekomen.

Vorige week ben ik steeds betrokken geweest bij de New Arrivals, de mensen die nieuw in het kamp aankomen. Op een aantal dagen hadden we achter elkaar steeds bijna 100 nieuwe mensen, gisteren kwamen er ook weer meer dan 80 mensen aan. De taak aan ons is dan om hun allemaal een pakketje kleding, een rugtasje met hygiëneproducten en een slaapzak te geven. Het probleem van iedere dag zoveel New Arrivals is dat het kamp ontzettend snel vol raakt. Mannen, maar soms ook gezinnen moeten daardoor op straat slapen. Er zijn niet genoeg matrassen voor op de bedden in de ISOboxen, laat staan dat er genoeg matjes zijn om de mensen op straat op te kunnen laten slapen. De politie staat ons niet toe meer dekens uit te delen (waarom, dat weet eigenlijk niemand), dus de mensen slapen in mensonterende omstandigheden. Doordat de mensen verspreid door het kamp slapen, is er onduidelijkheid over waar zij hun eten kunnen halen, waardoor ze soms ook niet eens te eten krijgen.

Een ander gevolg van zoveel nieuwe mensen is dat er ook niet genoeg kleding voor alle New Arrivals is en ook zijn er niet genoeg schoenen voor iedereen. Twee dagen voor het vuur hadden we juist een hoop schoenen vanuit onze opslag buiten het kamp naar onze opslag bij het kantoor gebracht. Al die schoenen zijn allemaal verbrand, wat dus een tekort aan schoenen heeft opgeleverd. Mensen zijn tijdens hun reis naar Lesbos soms hun schoenen verloren en komen gerust op blote voeten in het kamp aan. Ondanks dat we proberen de New Arrivalstent iedere dag schoon te maken is het er vies, met name in de toiletten en op blote voeten in die onhygienische omstandigheden rondlopen is voor niemands gezondheid goed.

Ik vind het geweldig, maar tegelijkertijd ook hartverscheurend om met deze New Arrivals te werken. Ze hebben een hachelijke reis achter de rug, hun vaak door oorlog verscheurd land achter zich gelaten, op zoek naar een beter bestaan en komen dan in Moria terecht. Als ze pech hebben missen ze het ontbijt in het kamp en daarmee ook het moment waarop iedereen zijn fles water krijgt. Gisteren had ik avonddienst in het kamp en alle New Arrivals kwamen ´s middags pas in het kamp aan, dus we hadden geen water voor ze. Gelukkig bleken er nog wat flessen water over te zijn die we hebben kunnen uitdelen. Het is geweldig om deze mensen te kunnen helpen, maar tegelijkertijd is het ook zo moeilijk omdat we de mensen niet kunnen bieden wat ze nodig hebben. Ik haat het om om geld te vragen, maar toch ga ik dat doen. De nood in het kamp is zo ontzettend groot, een deel van de middelen die we hadden om mensen te helpen zijn verbrand en wat over is is gewoon niet genoeg. Als je het overweegt om wat aan EuroRelief te geven, stuur me dan alsjeblieft een berichtje, dan kan ik je meer vertellen en bankgegevens geven. Ik zal ervoor zorgen dat het geld op de goede plaats terecht komt. Wat iedereen sowieso kan doen en wat ook ontzettend nodig is, is gebed. Een paar minuten nadat ik deze blog was geplaatst kregen we te horen dat er weer een protest in het kamp is. De spanning loopt iedere dag op en er lijkt geen oplossing te komen. Bid alsjeblieft voor veiligheid, rust en een oplossing, bid voor degenen die vechten maar ook voor de kinderen, gezinnen en alleenstaanden. Bid voor Moria